نبی کہہ کے سور نوں پھردے نیں ٹھگدے

[ضیاء رسول امینی]

اک دن نکلیا سیر نوں ایہہ مرزا
پنجے بھار رکھدا سی پیر نوں ایہہ مرزا
ویکھیا تے آکھیا ایہنوں نور دین نے
پیر تیرے ملکہ وکٹوریہ توں حسین نیں
گل سن ساریاں سی ہسی نکل آئی سی
سجے وچ کھبی یارو جتی اوہنے پائی سی
تھوڑا جیا اگے جا مرید نے جو ویکھیا
کہن لگا دل چ کیوں پینا ایں پُلیکھیا
جتی دوہنواں پیراں چ سی سب نوں معلوم اے
ہُن تے ایہہ مویا اک جتی توں محروم اے
پتہ نہیوں لگدا جتی ڈگ پئی دا
تے دعوی اے نبوت دا ایس نشئی دا
سوراں ایہنوں ویکھیا تے شور پان لگ پئے
کٹھے ہو کے سارے سردار ول چل پئے
کہن لگے لگدا اے ایہہ اپنے قبیلے دا کردا
کی فردا اے انساناں چ سویلے دا
مریداں جدوں ویکھیا سور آوندے پئے نیں
جتی ہتھ پھڑ سارے نس پئے نیں کہن
لگے مرزیا توں کیوں نہیں نسدا
مرزا آرام نال کھلوتا سی ہسدا
کہن لگا میں وی ایہناں دا ای خاندان آں
دنیا تے سور بشکل انسان آں
مرید اوہنوں پھڑ کے گھر ول چل پئے
لوکاں اگے اوہنوں اک نبی کہن لگ پئے
نبی کہہ کے سور نوں پھردے نیں ٹھگدے
ایسی لئی ایہہ بندیاں سور جئے نیں لگدے
۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔۔ تاذہ الہام بقلم ضیاء رسول